Wiatraki Don Kichota w Kastylii La Manchy
– Jedź za owcami. O tam, w górę. Na samą górę – krzyknął do mnie starszy jegomość z wypalonym do połowy papierosem. No dobrze. Skoro tak, to pojadę za tą beczącą i brzęczącą głuchymi dzwoneczkami gromadką. Don Pedro, don Pepe, czy jak starszemu panu mogło mieć na imię – wyglądał na miejscowego. A skoro miejscowy, to na pewno wie, gdzie znajduje się ich najcenniejszy towar eksportowy – znane na całym świecie wiatraki Don Kiszota. Nic, tylko jechać za owcami w górę porośniętego wyschniętymi trawami wzniesienia.
Aby znaleźć wiatraki Don Kichota miałam jechać za owcami. No to pojechałam!
Przez kolejne kilka minut przed oczami miałam tylko kołyszące się beżowo – szare zadki owiec i znikającą gdzieś z przodu sylwetkę pasterza z białą czapeczką.
Kolory La Manchy
Dookoła pusto – trawy, trochę ostów i zapach kurzu wdzierający się do samochodu przez uchylone okno. Aż trudno uwierzyć, że na samym dole byłam świadkiem eksplozji kolorów. Dominowała czerwień maków, ale nie tylko. A teraz, im wyżej tym smutniej.
Wiatraki, z którymi walczyć miał walczyć Don Kichot
Na rozwidleniu dróg stadko podreptało w prawo, a mi przyszło obrać odwrotny kierunek, bo w oddali po lewej majaczyły już wapienne sylwetki młynów, które dzięki powieści Cervantesa zrobiły zawrotną karierę na światową skalę.
Mota del Cuervo, Kastylia La Mancha
Istnieje co prawda więcej miejsc, w których zobaczyć można typowe dla La Manchy wiatraki, ale podobno to właśnie te – w Campo de Criptana – zainspirowały Cervantesa i to właśnie z nimi usiłował walczyć Błędny Rycerz Don Kichot.
Przeciwnik Don Kichota z bliska
– “Fortuna sprzyja naszym zamiarom bardziej, niżbyśmy pragnąć mogli. Oto patrz tam, przyjacielu Sanczo Pansa, gdzie ukazuje się trzydzieści lub więcej potwornych olbrzymów, z którymi zamyślam stoczyć walkę i wszystkich życia pozbawić; łup po nich niechaj będzie początkiem naszego wzbogacenia się, jest to bowiem słuszna wojna i doniosła służba boża znieść tak podłe nasienie z oblicza ziemi.” – powiedział don Kichot do swojego giermka.
Wewnątrz jednego z wiatraków, z widokiem na…wiatrak
Współcześnie nie ma tu już trzydziestu wiatraków, a jedynie dziesięć. A w ich wnętrzach – informacja turystyczna, muzea i wystawy oryginalnych maszynerii. Za wejście do każdego z wiatraków trzeba zapłacić 0,60€.
Don Kichot we własnej osobie
I gdy tak stałam i patrzałam na te wiatraki, zaczęłam się zastanawiać, kto był bardziej szalony: don Kichot, który chciał walczyć z wiatrakami, czy my wszyscy turyści, którzy ściągamy w to miejsce, mimo, że Błędny Rycerz na prawdę nie istniał?
In vulputate felis vel odio porttitor lobortis. Vivamus interdum efficitur leo, quis dictum lectus. Fusce convallis risus non lectus aliquam malesuada. Vestibulum vehicula, felis ac porttitor viverra
Te wiatraki bardzo malownicze i przyjemne, nie widzę powodu, by z nimi walczyć 😀
@Ewa: tak to jest jak się czyta za dużo książek 😛
No ale mi tam potworów nie przypominały:)
Chociaż w sumie pomyśl, ciemna noc, księżyc ledwo świeci zza chmur, wicher wieje i takie wiatraki kręcą się. Stoisz w oddali i widzisz wielkie, skrzeczące potwory wymachujące łopatami…
@Ewa: Hmm, w sumie byłam za dnia…może w nocy faktycznie bardziej bym się wczuła w rolę don kichota 🙂
śliczne:) ja podziwiałam te w Consuegrze, tam jeszcze za wejście nie trzeba płacic;)
Los molinos son gigantes que hay que derrotar,
Rosinante es el mejor corcel,
y Sancho es arrogante y justiciero
y Dulcinea es el amor…
@marta: ja niestety dotarłam do Consuegry po zamknięciu…Ale z zewnątrz były równie ładne!
@nonnobis: No to sobie pośpiewaliśmy:)…dla innych podsyłam link:)
http://www.youtube.com/watch?v=w4tFzD13hmc&feature=player_embedded#at=86
Przepraszam
To było w formie podziękowania za kolejną ciekawą relację:)
@nonnobis: a kolega za co przeprasza? 🙂
Ja tą bajkę chyba za młodu widziałam i nawet nie przypuszczałam że 25 lat później w realu zobaczę te wiatraki:)
Kurtuazyjnie:)
Musieli powtarzać tę bajkę, bo ja też w dzieciństwie widziałem.
Ale wiatraków w realu nie:( Tak jak w Nerja nie byłem…
Piękne kolory na tym polu 🙂 Czasem mijaliśmy takie super fioletowe plamy gdzieś przy drodze i zastanawiałam się cały czas, co to takie fioletowe. Z botaniką u mnie kiepsko ;P
Magia Legendy!
🙂
@nonnobis:
“Musieli powtarzać tę bajkę, bo ja też w dzieciństwie widziałem.” – No to mnie odmłodziłeś:)
“Tak jak w Nerja nie byłem” – oj niedobrze, niedobrze:)
@(KK): to tak jak u mnie…nadal nie wiem, co to jest…
@Aldona: tak jest!
Moja ukochana Kastylia 🙂 ja całe życie walczę z wiatrakami 😛 ale dobrze mi z tym 🙂 Pozdrawiam!!!!
Rozmarzyłam się… 🙂